De politie op bezoek

Zaterdag 5 februari 2011

Nadat ik me goed had ingepakt om te gaan hardlopen bleek het juiste een echte lentedag te zijn. Na een paar honderd meter had ik al door dat ik me veel te warm had ingepakt. De zon scheen volop en de lucht was strakblauw!
De rest van de dag hebben we dus ook genoten van het mooie weer. We hebben de maandelijkse antiekmarkt van Osijek bezocht, in het café thee en koffie gedronken met Irena en Sanja (de directeur van Proni) en lekker aan het water in de zon verschillende Kroatische broodjes gegeten.
Op de antiekmarkt wou Michiel een oud straatnaambord van Osijek kopen. Toen we de man vroeg hoeveel het koste vertelde hij ons dat het 100 Kuna koste. Dit leek ons nogal veel dus vroegen we Sanja en Irena later om het ook eens te proberen omdat we echt het gevoel hadden ‘genaaid’ te worden. Toen Sanja en Irena het probeerden moesten ze echter 150 Kuna betalen. Haha. We waren dus niet genaaid, maar waarop de bewuste verkoper zijn prijs berekend mag Joost weten…

’s avonds hebben we in een Kroatisch restaurant gegeten. En warempel, ze hadden gewoon een hele pagina aan vegetarische gerechten!! Het eten was wel weer flink in olie gebakken zodat je groenten gewoon op je bord drijven. Maar dat is schijnbaar erg normaal hier, want ook als Irena kookt zie je de olie drijven. Daarnaast moet wel gezegd worden dat de smaak van het eten wel erg goed is!

Zondag 6 februari 2011

En weer is het een heerlijke zonnige lentedag! Reden genoeg dus om weer lekker aan het water te zitten en te genieten van het mooie weer.
Tegen de avond stonden er opeens 2 agenten voor onze deur. Irena was niet thuis en de agenten konden niet anders dan Kroatisch. Onze eerste gedachte was dan ook, waarom sturen ze in vredesnaam niet Engels sprekende agenten naar ons?? Maar goed, blijkbaar is paspoort een internationaal woord waarna we op zoek gingen naar ons paspoort en het papiertje dat we al bij de politie hadden ingevuld voor ons verblijf hier. De agenten bekeken onze paspoorten en het papiertje en bleven maar vragen naar Irena. Tjah en hoe leg je dan uit dat ze bij haar moeder is….
’s Avonds heeft irena nog contact opgenomen met de politie, ze zouden die zelfde avond nog even langs komen maar helaas, we hebben ze niet meer gezien.

Maandag 7 februari 2011

Om 10.00 uur hadden we een afspraak met Sanja om ons project door te spreken. Tijdens ons gesprek wedden we gebeld door een onbekend nummer. Toen ik opnam werd er in het Kroatisch tegen mij gesproken. Nadat ik een aantal keren had gezegd dat ik toch alleen maar engels spreek heb ik de telefoon maar aan Sanja gegeven. Het bleek de politie te zijn……zucht! Als Kroatië bij de Europese Unie wil zouden ze toch eens wat flexibeler moeten worden..
Het gesprek met Sanja verliep erg gemakkelijk. Het afstudeer onderzoek was al goedgekeurd en Sanja had vooral nog wat tips van hoe we dingen het makkelijkste zouden kunnen aanpakken.

Dinsdag 8 februari 2011
Vandaag hebben we de hele dag op het kantoor van PRONI gezeten om bezig te gaan met het Nederlandse gedeelte van ons afstudeeronderzoek. Het leek ons wel een goed plan om op kantoor aan het werk te gaan zodat we iedereen een beetje zouden leren kennen, ook al is bijna iedereen weg op training..
Met de politie is als het goed is alles geregeld. Sanja gaat een contract voor ons opstellen wat we bij de politie moeten inleveren en dan krijg we een soort van stagiaire visum. Wanneer we op het toeristenvisum hier blijven blijft de politie ons bezoeken om te kijken of we wel ‘echt’ in Osijek zijn en zodra we het land uit willen voor vakantie moeten we hiervoor continu papieren invullen. Veel gedoe dat met een stagiaire visum allemaal niet hoeft.
Woensdag 9 februari 2011

Na een halve dag op het kantoor van PRONI te hebben gewerkt hebben we de middag in de zon doorgebracht. Nadat we een late lunch in de zon aan de Drava hadden genuttigd hebben we daar ook Hive gespeeld. Met een soort van dienblad waar de steentjes op konden en de muziek van Michiel erbij trokken we toch wel wat bekijks.
’s Avonds zijn we uit eten geweest in het oude gedeelte van de stad. Aangezien uit eten gaan hier bijna net zo duur is als zelf boodschappen doen is het een heerlijke luxe om zo nu en dan te doen. Het restaurant had de banken zoals je die ook op de pistes en Oostenrijk ziet en ook de inrichting had er wel iets van weg. Alles was volgehangen met Kroatische schilderijtjes, kunstwerkjes en vissenkoppen.

Donderdag 10 februari 2011
Tjah wat zou ik hier eens typen… het was een zinvolle dag, we zijn druk bezig geweest met het uitwerken van de interviews. Verder was het wederom een erg zonnige dag!

Voor iedereen die het wil weten, ons adres is:
Michiel en Marloes
J.J. Strossmayera 56
31000 Osijek
Croatia
Hier kunnen alle leuke kaartjes, briefjes, nieuwtjes en noem maar op naartoe worden gestuurd. We beloven ze op een leuk plekje op te hangen ;-) (owja, en als je een über moderne kaart van Osijek terug wilt ontvangen, vermeld dan ff je adres, ghehe)!