De eerste dagen in Kroatië

Dinsdag 1 februari 2011
Nadat de wekker om 6 uur was gegaan en ik nog even lekker een douche had genomen was het tijd om richting Schiphol te vertrekken.
Onze vlucht vertrok mooi op tijd en ook kwamen we heerlijk op tijd aan in Zagreb. Onderweg vlogen we over de alpen, waar helaas maar erg weinig sneeuw te zien was. Ik hoop dat dit geen slecht voorteken geeft op de wintersport trip die wij nog willen gaan maken in Bosnië.
Zagreb heeft een erg kleine luchthaven. Zeker voor een hoofdstad. Er is 1 vertrekhal en 1 aankomsthal en dat is het (neej je kunt zelf niet Taks free shoppen ;-)). Bij navraag ’s avonds aan Irena bleek ook dat veel Kroaten vanuit de buurlanden vliegen.
Na nog eens een busrit van Zagreb naar Osijek kwamen we rond 20.30 dan eindelijk aan op onze eindbestemming; het huis van Irena. Het huisje doet me denken aan die van juffrouw Engel uit de film Mathilda. Heel klein, kleurrijk met leuke spulletjes. Zo is de keuken rood, hebben de tegeltjes in de keuken rood met gele kleurtjes en ziet het er eigenlijk erg gezellig uit.
Bij Irena werd het bier al snel geopend en kreeg ik een rode wijn met cola (Bamboe’s). Het schijnt hier iets heel normaals te zijn en dat is ook niet gek want het smaakt eigenlijk erg goed (jaa probeer dat binnenkort thuis maar een keer. Een half wijnglas rode wijn gemixt met een half wijnglas coca cola)!

Woensdag 2 februari 2011
Een dagje relaxen! Nadat we hadden uitgeslapen was het tijd om het internet uit te proberen. Het internet moet je werkelijk zoeken met je laptop. Het is een kwestie van door het huis lopen en net zo lang wachten totdat je een signaal hebt. Ondertussen hebben we op de bank ons plekje gevonden waar bijna altijd internet is.
’s Middags zijn we Osijek in gegaan. Hebben we wat boodschappen gedaan en ’s avonds hebben we samen met Irena gekookt. Na het eten hebben we Hallie Gallie (je weet wel met die receptiebel) en een Nederlands spel Hive, dat Irena nog had, gespeeld (erg leuk spel trouwens die je met 2 personen kunt spelen).

Donderdag 3 februari 2011
Nadat we ’s ochtends een bezoek hadden gebracht aan het Youth Info Center (YIC) zijn we ’s middags samen met Irena naar het politiebureau gegaan om ons ‘aan te geven’. In Kroatië moet je blijkbaar een soort van contract opstellen dat wij 3 maanden bij Irena inwonen. Toen we het politiebureau inliepen bleek er echter geen enkele agent achter de balie te zitten. Het waren allemaal administratief medewerkers waarbij je alles moest regelen. Het ‘echte’ politiebureau zat ernaast. Nadat we de formuliertjes hadden ingevuld hebben we thuis wat voorbereid voor ons eerste gesprek morgen in Vukovar. ’s Avonds hebben Michiel en ik lasagne gekookt waarna we gezellig met z’n 3tjes van hebben gegeten.
De doos van het spel Hive waarschuwde ons al; het is erg verslavend. En dat is het ’s avonds toen Irena bij de buren op bezoek ging zaten wij al weer aan de Hive :-)

Vrijdag 4 februari 2011
Vandaag hadden we onze eerste afspraak; een meeting met het personeel van Proni in Vukovar! Vukovar is een plaats ongeveer 25 km van Osijek en veel mensen zullen de naam misschien nog wel herkennen vanuit de oorlog. Vanuit Vukovar is er flink gevochten en is nog veel terug te vinden van de oorlog.
In het Youth Info Center wachtte het personeel al op ons (een aantal waren speciaal voor ons gekomen). Na wat handen te hebben geschut hebben we ze over ons onderzoek verteld. Iedereen was erg enthousiast over ons plan en ze hadden al veel tips en ideeën voor ons. Ook was iedereen bereid ons te helpen en wist iedereen wel iemand die we echt moesten spreken. Kortom; met het onderzoek gaat het vast en zeker wel goed komen!
Op de terugweg raakten we in gesprek met Irena over de oorlog. Tijdens de oorlog was ze een jaartje of 14 en heeft ze heel wat tijd in de kelder door moeten brengen. Ze vertelde ons gelukkig te zijn met een kelder want veel mensen hadden er geen een en moesten ‘gewoon’ in hun huis zitten. Het is echt bizar om van iemand, net iets ouder dan ons, te horen hoe het is om in een oorlog te leven. Natuurlijk kunnen onze opa’s en oma’s ons nog veel vertellen, maar deze oorlog is nog zo recent en wij weten er natuurlijk niet veel van en horen er ook erg weinig over, zeker in vergelijking met de tweede wereld oorlog.
Bij terugkomst heb ik Irena mogen helpen met het koken van een traditionele Kroatische maaltijd. Eerst moesten alle groentes (ui, wortel en aardappels) erg klein gesneden worden waarna we ze in een pan met zonnebloemolie gooiden. Daarna werden de doppertjes erbij gedaan en werd de pan gevuld met wat kruiden en heel veel water. Na ongeveer 20 minuten koken hadden we een soort van goed gevulde soep/saus. Erg lekker zeker met wat brood.