Mijn eerste Koffie ceremonie

Dag 15, woensdag 8 oktober
Aangezien we gisteren niet zo ver waren gekomen met ons plan van aanpak zijn we vandaag maar weer verder gegaan. Boven, boven wonder hebben we alles af gekregen en kunnen we nu echt gaan beginnen. Nadat we Hanna, onze projectcoördinator, hadden gebeld om te zeggen dat we alles af hadden en morgen graag wouden beginnen (want daar zijn we nu wel een keer aan toe) kregen we te horen dat er misschien morgen geen taxi voor ons beschikbaar zou zijn en dat we eerst een taxi planning moeten maken……….. Het schiet ook nooit op in Ethiopië.
’s Middags wilde Carlijn en ik even naar het marktje gaan om even van de lekkere buitenlucht te genieten. We waren nog niet de hoek van de straat om of Igor, een Ethiopiër die jaren in Amerika heeft gewoond en goed Engels spreekt, nodigde ons uit voor een Koffieceremonie. Er was geen ontkomen aan, we werden meteen mee naar binnen genomen en voorgesteld aan zijn familie. Vanaf de buitenkant zag zijn huis er vrij slecht uit maar van binnen was het eigenlijk vrij luxe. Er hingen foto’s van de familieleden aan de muur en er waren genoeg stoelen, banken en kasten. De koffieceremonie werd voorbereid, er werd een plekje gecreëerd op de grond waar verschillende soorten kannetjes werden neergezet en een vuurtje werd gemaakt. We kregen een stukje echt Ethiopisch brood aangeboden gekregen dan onwijs droog en eigenlijk ook heel vies was. We kregen het brood amper weg en Carlijn en ik hadden afgesproken het maar niet op te eten. Wanneer ze zouden vragen waarom we het niet opaten zouden we samen zeggen dat we de andere ook graag van dit lekkere brood wilden laten proeven. De koffiebonen werden geroosterd en er werd een typische Amerikaanse kerkgezang dvd opgezet. Nadat het door het vuurtje en de rook van de bonen steeds benauwder werd in het kleine huisjes moesten we ook nog eens met onze neus boven de bonen gaan hangen om ze te ruiken. De geur was goed maar het werd er wel benauwder op. Ook Igor was al aardig dronken en zei dat hij steeds naar buiten ging om te roken maar Carlijn en ik wisten wel beter aangezien hij steeds harder stinkend naar alcohol terug kwam. Toen Igor terug kwam en vroeg of we een vriendje hadden antwoordde ik naar waarheid, nee. Meteen kreeg ik een huwelijksaanzoek van de 45 jarige Igor……… Carlijn en ik keken elkaar aan en begonnen samen maar een vaag verhaal te vertellen over een Nederlander waarmee ik geen relatie had maar wel verliefd op was. Gelukkig voelde we ons goed aan in dit onzin verhaal en geloofde Igor het. Daarna werden we uitgehoord over hoe we hier in Ethiopië waren gekomen, hoe hadden we dat kunnen betalen? Toen we vertelden dat we er had voor gespaard hadden geloofde hij er niks van. Ondertussen werden we al een beetje gek van Igor en hadden we bedacht dat we niet te lang wouden blijven want anders zouden we echt gek worden. Gelukkig werd er naar een uur de eerste koffie ingeschonken en vertelde Igor dat we alleen voor de eerste gang konden gaan en we voor deze keer de andere 2 wel konden laten vervallen aangezien we hem verteld hadden dat we nog veel moesten doen, gelukkig. Ondertussen waren Carlijn en ik maar een gesprek aan gegaan met het nichtje van Igor die erg aardig bleek te zijn en niet dronk. Het meisje was gek op mijn duimring en wilde hem meteen proberen, voor ik het wist had ze hem al van mijn vinger gehaald. De koffie was echt heerlijk, het was natuurlijk super vers en niet te vergelijken met de koffie die je in Nederland drinkt.
Nadat we het kopje leeg hadden was het tijd om te gaan. Het was erg leuk om een koffieceremonie mee te maken, het is echt een bijzondere ervaring maar helaas was onze gastheer wat minder……. Igor en zijn nichtje brachten ons weer terug naar ons huis, gelukkig was het nog geen 5 minuten lopen. Elke keer wanneer er een auto aan kwam waarschuwde hij ons om voorzichtig te zijn en vertelde hij over de gevaren van het verkeer, ik kreeg er echt het gevoel van alsof ik achterlijk was en zelf niet kon uitkijken. Toen we thuis waren wisten Carlijn en ik het zeker, de volgende keer gaan we niet meer bij hem op de koffie….. Toen we de andere thuis ons brood aanboden was iedereen het met ons mee, het is vies.
Toen we boven op bed even wouden bijkomen van deze belevenis kwam de vakantie man langs. Deze man organiseert al vanaf het begin vakanties voor studenten van Windesheim en ook wij gaan zeker een vakantie bij hem boeken. Waarschijnlijk wordt het een reis van ongeveer 16 dagen waarvan we er 9 naar het noorden gaan om daar de mooi kerken, bergen en rivieren te zien en willen we 7 dagen naar het zuiden voor de stammen en de wilde dieren.
’s Avonds hebben we heerlijk gegeten. Carlijn en Hielke hadden allemaal groentes gekocht en samen met Carlijn en de snijkunsten van Hielke hebben we er een heerlijke roerbakei van gemaakt.

Dag 16, donderdag 9 oktober
We werden vanochtend tegen 9 uur wakker gemaakt met het nieuws dat we binnen 30 minuten opgehaald zouden worden om naar Sebetta Blind School te gaan om daar ons plan af te geven en te laten goedkeuren. Op z’n Ethiopisch werden we pas tegen 10 uur opgehaald. Gelukkig ben ik er al helemaal aan gewend, ik leef gewoon lekker mee met de Ethiopiërs. Ik draag expres geen horloge en doe alles lekker rustig aan. Echt genieten, dit zouden we ook zo in Nederland moeten doen…..
Na meer dan een uur rijden kwamen we met ons plan van aanpak bij Sebetta. De directeur bleek in vergadering te zijn met allemaal andere belangrijke mensen van Sebetta. We mochten de vergadering komen verstoren om ons voor te stellen aan deze belangrijke mensen en daarna was het al weer tijd om weer een uur terug in de auto te zitten…… Weer een informatieve dag. We hadden geen zin om de rest van de dag niks te doen dus hebben we ons bij Piazza, de PC Hoofdstraat van Ethiopië laten afzetten en hebben we daar lekker rondgelopen. Voor 55 Bir (3 euro)heb ik een mooi zilveren kettinkje gekocht. Ook wilde ik nog graag een spijkerbroek hebben maar helaas zijn de Ethiopische spijkerbroeken mij vele, vele maatjes te klein.