Een flinke update

Helaas heb ik de afgelopen week mijn verhalen niet op internet kunnen plaatsen dus bij deze krijgen jullie meteen een hele update!
Veel plezier met lezen.
Owjah, ik ben al weer helemaal beter, met mijn maag gaat het bijzonder goed voor Ethiopische begrippen en ik begin al langszaam bruin te worden.....


Dag 8, dinsdag 30 september

Joepie, we hebben vandaag (alweer) een vrije dag! Het leven is hier echt het toppunt van relaxt, het stikt van de vrije dagen, iedereen doet rustig aan kortom, the place to be. Vandaag zijn we naar het Sharaton hotel geweest, een super luxe hotel hier in Addis waar je minimaal 300 euro voor een kamer betaalt. De weg naar het Sharaton Hotel lijkt al helemaal niet meer zoals de rest in Addis, de weg is luxe en heeft een goeie straat. Het Sharaton Hotel zelf is groot, luxe en past eigenlijk helemaal niet in Addis. Ik voelde me er dan ook niet echt thuis, ik zit liever tussen wat krottenhuisjes hier in Addis dan in dit onwijze hotel. Bij de ingang moesten we eerst door een metaaldetector en onze tassen moesten ook over een band om gecheckt te worden. Toen we het hotel inliepen wist ik niet wat me overkwam, hier is het Kurhaus echt niks bij vergeleken. Alles is bewerkt met marmer, zelfs de toiletten, er is een onwijze tuin met fonteinen en vijvers en als je echt goed kijkt zie je op de achtergrond alle krottenhuisjes, echt een nare gewaarwording. Voor de tijd dat ik in het Sharaton hotel was had ik besloten de armoede opzij te zetten en te genieten van de luxe. We dachten dat het Sharaton hotel beschikte over een binnenzwembad, dit was echt nodig met het slechte weer van vandaag, een echt Nederlandse regendag, maar helaas was deze er niet. Wel was er een buitenzwembad met heerlijk verwarmd water waar we ons prima hebben vermaakt. Een aantal mensen zijn nog naar het luxe gedeelte van het hotel geweest met jacuzzi’s en sauna’s maar voor mij was een zwembadje wel voldoende luxe. Ik vond het fijn om weer even schoon te zijn aangezien we al 2 dagen geen water meer hebben en we al lekker begonnen te stinken. Van de andere kant, als ik nog een aantal dagen niet had kunnen douchen had ik het ook niet erg gevonden, de mensen om je heen kunnen zich ook niet douchen en als je eenmaal vies bent maakt het ook niet meer uit. Het Sharaton hotel beschikt natuurlijk ook over een goede keuken, voor een Nederlandse prijs hebben we een bord patatjes met knoflookbroodjes gekregen, even weer wat lekkers van thuis….
Op de terugweg was het contrast wel weer erg raar, van de luxe ging je weer terug in de armoede. Een hele opluchting want in een land als dit wil ik genieten van de mensen, de cultuur en al het moois en een luxe hotel past daar in mijn ogen niet echt bij. ’s Avonds zijn we uit eten geweest. Ergens in een groot luxegebouw op de 9e verdieping stond Frank ons al op te wachten om afscheid te nemen want hij moest alweer naar huis. Het eten hier was redelijk goed maar het uitzicht vanaf de wc was stukken beter. Terwijl je boven de wc hing stond je bijna tegen het raam van de 9e verdieping aan te moonen.

Dag 9, woensdag 1 oktober
Vanochtend mochten we gelukkig weer aan de slag. Om 7.45 ging onze wekker en tegen 9.00 uur werden we weer opgehaald. Helaas hadden we nog steeds geen water dus konden we geen verfrissende douche nemen. Na een lekker ontbijt zijn we naar Zeleketa gegaan. Zeleketa betekent eindstation, hier verblijven oud militairen, en die blijven hier tot aan het einde van hun leven. De mensen hier zijn bijzonder aardig, we werden zelfs door een man meerdere malen op onze hand gekust. Bij Zeleketa heeft de vorige groep een kippenhok geplaatst, helaas vonden de mensen dit kippenhok niet echt praktisch en nadat er een kip was gestorven was dit voor hen de druppel om een nieuw kippenhok te bouwen. Ze willen dat wij nu bezig gaan met het uitbreiden van het kippenhok van 20 na 200 kippen.

Na Zeleketa hebben we een lunch gehad bij een Buna best Na deze heerlijke lunch zijn we naar de Hope for the blinds gegaan om hier ons plan voor de komende periode door te spreken. De mensen waren erg enthousiast dus dat gaat helemaal goed komen.
’s Avonds hebben we lekker rustig aan gedaan en helaas echt Hollands gegeten met aardappelen, boontjes en worteltjes, bleeeeeeeeeeeh. Gelukkig was ik niet de enige die het niet lekker vond want onze Ethiopische gasten vonden het ook niks……

Dag 10, donderdag 2 oktober
Vandaag ging de wekker lekker vroeg, 6.45 want we zouden om 7.30 opgehaald worden om naar Sebeta blind School te gaan wat ongeveer 45 minuten rijden is en buiten Addis ligt. Om 9.15 werden we eindelijk opgehaald, je geduld wordt hier in Addis goed op de proef gesteld. Langzaam reden we Addis uit, de huizen werden grote, dan weer kleiner, dan weer wat groter, ook buiten de stad is er een groot verschil tussen rijk en arm.
Onderweg werd onze taxichauffeur door de politie aangehouden, hij had een verkeersovertreding gemaakt en dacht dat hij toeristen vervoerde want niet toegestaan is zonder papieren. Toen ze vertelde dat wij (Carlijn en ik) van de Ambassade waren bood de agent zijn excuses aan en mochten we zo doorrijden. Zo simpel is dat…..
Bij Sebeta Blind school werden we ontvangen door allemaal mannen in pak, we voelden ons voor het eerst een beetje gek in onze normale kleren. De school hier is erg groot, er zitten 300 leerlingen, allemaal blind of slecht ziend. De kinderen lopen over het grote terrein hand in hand om samen van de ene naar de andere kant van het grote terrein te komen. De huizen waar de kinderen wonen zagen er schoon en goed uit, stukken beter dan de rest van wat we allemaal gezien hebben hier.

Daarnaast heb ik nog een vriendelijke oproep, zijn er mensen die oude voetbalshirtjes hebben en ze niet meer gebruiken? Oude voetbalinternationals die ze niet meer lezen? De mensen hier kan ik er echt super blij mee maken want ze zijn gek op Nederlands voetbal, dus heeft iemand wat over voor dit mooie goede doel? Geef je spullen aan mijn ouders en ze nemen het mee naar Ethiopië. Ik zou er voor zorgen dat ik een mooie foto van ze maak in jou oude voetbalkleding zodat je er nog eens aan kunt denken. Dat lijkt me een leuke deal toch?

Dag 11, vrijdag 3 oktober
Joepie, ons weekend is begonnen, dit weekend zouden we naar Nazret gaan, een plaatsje nog geen 100km onder Addis. Na een mooie rit van ongeveer 2 uur over mooie wegen maar ook over lekkere Ethiopische hobbelwegen waar af en toe een dode koe langs de weg lag, stopte de taxi voor ons Hotel. De wielergroep stond al op het balkon op ons te wachten, na het drinken van een colaatje lieten ze onze kamer zien, een mooie ruime kamer met een lekker bed. Helaas beschikte het hotel niet over een warme douche en een erg beperkte menukaart, nouja ze hadden wel een grote kaart alleen hadden ze maar een heel klein aantal dingen van de kaart namelijk spaghetti, injerra en broodjes ei. Nadat we onze tassen in de kamer hadden gedumpt zijn we het stadje in gegaan. We merkten al meteen dat Nazret anders is dan Addis. We werden nog meer aangekeken, de kinderen bleven achter ons aanlopen met hun handje omhoog en ‘money money’ roepend en ook de oudere mensen bleven maar naar ons roepen. De markt was super, het stikte van de kraampjes waar veel rokken, sjaaltjes, schoenen en zonnebrillen werden aangeboden. Echt afdingen lukte hier niet, ik heb een aantal keren geprobeerd om een rok te kopen maar ik kwam niet tot een prijs die ik ervoor wilde betalen. Na de markt zijn we naar een mooie kerk gegaan die in de steigers straat en waarschijnlijk ook nog jaren in de steigers blijft staan als ze door gaan op de Ethiopische manier. Bij de kerk sprak ik een meisje dat redelijk goed Engels kon, ze wilde weten waar ik vandaan kom en wat ik in Nazret deed. Meteen daarna kwam de vraag of ik een telefoonnummer heb en wat mijn adres is, dat ging me iets te ver en dus kapte ik het gesprek maar weer netjes af. Toen we terug wilden lopen naar het hotel kwam er een man ons heen dansen en schreeuwen om geld, erg lachwekkend maar op een gegeven moment wel een beetje vervelend.
’s Avonds na een lekker maal in ons hotel werden we opgehaald door Koeroem, een Ethiopiër die goed Engels spreekt, studeert in Addis maar in zijn vrije tijd Bajas bestuurde, een soort tuk tuk. Een tuk tuk is geschikt voor ongeveer 4 mensen maar Koeroem wilde ons allemaal in 1 Bajas hebben, daar zaten we dan met 7 mensen in een Bajas, alleen dit was al lachwekkend. Koeroem liet ons de stad zien en opeens staken er voor onze neus een stel hyena’s over. Koeroem stopte meteen zijn Bajas zodat we de hyena’s even konden bekijken. Daarna reden we langs een kerkhof, het was donker en het kerkhof deed echt aan als een kerkhof zoals je die in horrorfilms ziet. Onwijs gaaf.
Met de Bajas zijn we nog gestopt voor een soort van discotheek, helaas was het hier niet zo druk, er hingen alleen wat hoertjes rond in te weinig kleding.
Nadat Koeroem ons weer na het hotel had gebracht met zijn Bajas zijn we lekker gaan slapen.

Dag 12, zaterdag 4 oktober
Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen. Na een ontbijtje ei zijn we weer lekker door de stad gaan slenteren en zijn we terecht gekomen in een super leuk straatje. Het leek net alsof de mensen hier nog nooit blanken hadden gezien, ze waren helemaal enthousiast, iedereen zwaaide, lachte en riep ons toe. De kinderen liepen gezellig met ons mee en zodra we een foto probeerde te maken gingen ze allemaal voor je foto toestel staan, ze wilden allemaal op de foto. ’s Avonds hebben we in een ander hotel gegeten waar de menukaart iets uitgebreider was, vooral de verse jus was echt heerlijk. Vanaf het begin klopte er al helemaal niks van het bestek op onze tafel, toen Carlijn en Hielke naar het toilet gingen had ik hun bestek verstopt onder het tafelkleedje van de tafel naast ons. Toen het personeel al vrij snel opmerkte dat het bestek er niet meer lag werd deze hier opnieuw neergelegd, erg hilarisch vanaf dat moment bleef het personeel steeds netjes bij ons in de buurt staan zodat er geen bestek meer kon verdwijnen.

Dag 13, zondag 5 oktober
Vandaag hadden de Nederlandswielers een wieler wedstrijd georganiseerd dus moesten we op tijd ons bed uit. Met een Bajas werden we net buiten Nazret gebracht waar de wedstrijd zou plaatsvinden. 12 Ethiopiërs deden mee aan de wedstrijd die bestond uit verschillende onderdelen, eerst moesten ze een tijdrit fietsen, hierbij moesten Carlijn en ik de weg afzetten wat hier echt super makkelijk gaat. Je legt gewoon wat grote stenen op de weg waardoor iedereen al weet dat er wat aan de hand is. Mensen zijn dan ook al meteen nieuwsgierig en vinden het helemaal niet erg om een paar minuutjes te wachten voordat ze weer hun weg kunnen vervolgen over het parcours. Na de tijdrit kwam het onderdeel coördinatie, de wielers moesten bidons oppakken en ergens anders weer neer zetten waarna ze achtjes moesten fietsen. De meeste wielers konden dit redelijk goed, andere hadden nog bijna nooit in hun leven gefietst en hadden er wat meer moeite mee. Na het onderdeel coördinatie begon de afvalrace, er kwamen steeds meer mensen van ver om te kijken naar de wedstrijd en het publiek was helemaal enthousiast. Helaas kwamen er ook steeds meer kinderen die allemaal redelijke dorst hadden en wel in onze auto wilde klimmen om wat te drinken. Toen 1 van de wielers de kinderen wat te dronken gaf werd hier om gevochten. Helaas was dit dus niet voor herhaling vatbaar. Na de wielerwedstrijd hebben we heerlijk gegeten en zijn we weer de stad in gegaan.
’s Avonds kwam ons dieptepunt, we wilde uit eten gaan maar konden nergens een geschikt tentje vinden, toen we eindelijk wat hadden gevonden en onze bestelling hadden gedaan begon het wachten. Na een tijdje kwamen er 3 colaatjes, een tijdje later kwamen er 3 borden met koude spaghetti, de 3 biertjes die we hadden besteld en waar we al een aantal keren om hadden gevraagd kwamen maar niet een tijdje later kwamen er wel 3 colaatjes ipv 3 biertjes. Na weer een hele tijd wachten kwamen er eindelijk de 3 bestelde lasagne schotels waar al dagen naar werd uitgeleefd. Helaas bleek de lasagne echt waardeloos, het bestond uit boven op elkaar gelegd bladerdeeg met een sausje erboven op. Niemand lustte het en toen we Eskender (de taxichauffeur van Dir die dit weekend met ons mee was) vroegen of we het aan de mensen op straat konden geven antwoordde hij; nee. Dit eten was zelfs te slecht om aan de bedelaars te geven, iets wat we normaal wel altijd doen met ons overgebleven eten.

Dag 13, maandag 6 oktober
Ook vandaag hadden we nog een dagje vrij, gelukkig maar want samen met de wielers zijn we naar de Hotsprings net buiten Nazret gegaan. Na de mooiste autorit tot nu toe door de bergen en langs houten hutjes kwamen we aan bij de Hotsprings. Al vrij snel zagen we overal allemaal wilde apen lopen, de zogenoemde blauwbal apen. De naam hebben ze te danken aan hun babyblauwe ballen. De Hotsprings vielen een beetje tegen, het was een bak met warm water. Niemand had zin om in deze bak te gaan zitten maar het natuurgebied was wel adembenemend mooi dus gingen we voor een wandeling. Ik heb nog nooit zo’n mooie wandeling gemaakt als deze wandeling. Dwars door een mooi natuurgebied waar bijna nooit iemand komt, tussen de aapjes en de wilde stieren door. Overal stonden mooie bomen, ook liep er dwars door het natuurgebied een wild meertje, dit zorgde voor onwijs mooie beelden die ik natuurlijk met mijn fototoestel heb vastgelegd. Na de adembenemend mooie wandeling zijn we nog even gaan zwemmen in het zwembadje, ook dit water was helaas erg warm, we dachten dat we even konden gaan afkoelen maar helaas zat dat er niet in.
’s Avonds zijn we weer terug gegaan naar Addis en nu kunnen we deze week weer lekker aan het werk op onze projecten.

Dit was het voor nu. Ik ga lekker buiten genieten van het zonnetje terwijl ik druk aan het werk ga……