Salam (hallo)

Aaaaaaaaaaaaaah het is echt leuk om al jullie berichtjes te lezen, ik word er helemaal vrolijk van!!
Pap, alvast succes dan voor volgende week (foutje)!!
Met onze bewaker had ik het al over Haile gehad en vanochtend lied hij mij het nieuws horen waarin ze vertelden dat Haile een nieuw wereld record heeft gelopen, echt heel grappig.

Ook ben ik weer helemaal beter! Het enige jammer is dat we vandaag geen water hebben dus er komt nu echt een vreselijke lucht uit onze poep wc, ik ben echt blij dat ik geen buikpijn meer heb nu.

En dan hier mijn dagboek:
Dag 6, zondag 28 september
Rond een uurtje of 9 werd ik wakker, ik kon niet slapen en had vreselijke honger, mijn maag deed pijn en ik wist dat het enige medicijn eten was. Op zo’n moment vraag je, je af, heeft een Ethiopiër hier niet vaak last van? Zei eten immers vaak maar 1x per dag. Of zou hun maag daar op afgesteld zijn? Zou mijn maag er ook snel aan wennen dat ik hier veel minder eet?
Na een toilet bezoek bleek alweer dat mijn maag ook niet al te sterk is, gelukkig heb ik wel gewoon zin in eten en drink ik voldoende dus mijn maag zou wel even aan het wennen zijn aan al dat Ethiopische eten.
Vandaag is het ook echt heerlijk weer, gewapend met een boek en een zonnebril anders zie je buiten bijna niks door het felle licht, is het echt genieten in onze tuin. Onze bewaker die naast ons woont, heeft zijn radiootje (een radiootje die wij in de jaren 80 allemaal al hebben gedumpt op de vuilnisbult) aan staan, uit het radiootje galmt heerlijke Ethiopische muziek en er komt zelfs zo af en toe een bekend Engelstalig nummertje langs.

Wanneer je stil staat in het drukke verkeer in Addis komen er zo nu en dan kindjes naast de auto staan om te zingen. De vraag is natuurlijk, wanneer geef je geld en wanneer niet? Toen we onze taxichauffeur (de man die maar 21 euro per maand verdiend en het zingende kindje geld gaf) vroegen wanneer hij wel en wanneer hij niet geld gaf zei hij; ‘ik heb geleerd geld te geven wanneer ik geld heb, alles wat je hebt hoor je te delen met anderen die het minder hebben’. Hoe mooi is die tekst? Daar kunnen wij egoïstische Nederlanders echt wel wat van leren. Stiekem hoop ik met mijn verhalen nog wat geld bij jullie los te krijgen want het geld kan hier echt heel goed gebruikt worden. Het geld kan gewoon op mijn rekening gestort worden, mijn ouders beschikken namelijk over mijn rekening en komen eind november hier langs en kunnen het geld dan mee nemen! Dus heb je nog wat over voor de mensen hier, stort het dan op mijn rekeningnummer: 110932617 t.a.v M. Markslag en o.v.v Ethiopië, dan zorg ik dat het geld ergens terecht komt waar het echt nodig is.
Wat ook mooi is, ze kennen hier in Ethiopië ook voedselbonnen, i.p.v geld kun je dus ook voedselbonnen geven. Dan weet je dat je geld altijd voor eten wordt gebruikt en niet opgaat aan andere dingen…..

Ook ga ik hier in Ethiopië mijn grote voorbeeld (niet dat ik ooit zo zou gaan lopen als hem), Haile Gebreselassie ontmoeten! De sportcoördinator van stichting Dir heeft jaren in Duitsland gewoond, ik heb dus al hele gesprekken met hem in het Duits gehad. Hij vond het helemaal geweldig om weer eens Duits te spraken en voor mij is Duits een stuk makkelijker dan Engels. Toen ik hem vroeg of hij Haile kende, hij is immers sportcoördinator, antwoordde hij; ja. Hij was helemaal versteld dat ik Haile wel eens had gezien tijdens de FBK-games en vroeg of ik hem wilde ontmoeten. Dat was geen probleem. Natuurlijk was ik meteen door het dolle heen en kijk ik nu al uit naar mijn ontmoeting met Haile.

Vandaag heb ik een lesje Ethiopische namen gehad. In Ethiopië kennen ze niet zoals bij ons een achternaam. In Ethiopië gebruik je al eerste je eigen voornaamnaam, daarna de voornaam van je vader en daarna de voornaam van je opa. In het Ethiopisch klinkt dat heel mooi, maar toen ik het zelf probeerde klonk het toch wel erg stom, vooral voor een meisje wanneer je de namen van je vader en opa gebruikt en niet die van je moeder en oma.

In de middag hebben we heerlijk in de zon gezeten, we begonnen met het lezen van een boek maar na een tijdje kwam onze bewaker bij ons zitten en leerde ons allemaal Amhaarse woorden, ik heb meteen een boekje gepakt en heb alles opgeschreven zodat ik kan oefenen. Na een tijdje werd er op onze deur geklopt, de bewaker deed de deur meteen open, er stonden 3 mannen en 3 vrouwen voor onze deur om voor ons te zingen. Ze kwamen onze achtertuin in en hebben zeker 10 minuten voor ons gezongen en gedanst, echt super mooi. Het is hier in Ethiopië net 2001 en deze mensen waren aan het zingen voor een goed jaar, ze gingen alle huizen langs om te zingen en om geld in te zamelen voor kinderen.
We hebben hier 2 bewakers, één van onze bewaker is ziek, dit komt waarschijnlijk doordat het hier ’s nachts erg koud is en hij dan onder een dun dekentje slaapt. We hebben hem meteen een aantal truien gegeven want zelfs in de warme Ethiopische zon voelde hij erg koud aan. Daarnaast had hij hele erge hoofdpijn, een paracetamol wou hij dan ook wel graag aannemen. Daarna hebben we hem met tegenzin het bed ingestuurd, wij zeiden dat wij de bewaking wel even van hem over zouden nemen zodat hij even lekker kon gaan slapen.
De andere bewaker was eigenlijk al lang vrij maar had het zo naar zijn zin met ons Amhaars leren en gezellig kletsen dat hij nog langs is blijven hangen. We hebben ze daarna dan ook maar uitgenodigd voor het avondeten, tomatensoep en hutspot. De zieke bewaker hield het bij alleen een soepje en ging toen weer terug naar zijn huisje, de andere bewaker heeft erg van zijn hutspot genoten, ik kon het me niet voorstellen want het eten was eigenlijk heel vies. Deze aardige bewaker is ook gek op films, door het kijken van films heeft hij engels leren praten. Zijn engels is goed, stukken beter dan dat van mij, hoe knap is dat!?! Toen ik vroeg of hij naar de bios gaat om films te kijken zei hij; ‘de bioscoop kan ik niet betalen, dat kost 20 Bir (ongeveer 1,50 euro) dus dat is veel te duur. Wel huur ik films, dat kost maar 1 Bir’!


Dag 7, maandag 29 september

De vraag van vandaag was, is het vandaag een feestdag, ja of nee? Het antwoord was nee omdat ze vannacht in Saudi Arabië geen maan hebben gezien. Hadden ze de maan vannacht wel gezien dan was het vandaag Suikerfeest. Nu is het afwachten of aankomende nacht de maan te zien is zodat het morgen Suikerfeest is en we dan vrij zijn. Is de maan vannacht niet te zien dan hebben we woensdag een feestdag. Het nadeel is dat wanneer je ’s ochtends wakker wordt je niet weet of je vrij bent. Zo werden we vanochtend dan ook wakker gebeld met de vraag ‘waar zijn jullie?’ aangezien ze ons wel verwacht hadden omdat de maan vannacht niet te zien was in Saudi Arabië…….
Na een lekker ontbijt zijn we in de zon aan de slag gegaan met ons eerste plan van aanpak; wat willen en kunnen we hier gaan doen!?!. We hebben aardig wat dingen op papier gekregen en hebben dit ’s middags met de projectorganisator, Hanna, besproken. Ze was erg enthousiast over onze ideeën en hopen deze uit te kunnen voeren. Zo willen we veel voorlichting gaan geven over hygiëne, we willen speelmogelijkheden voor de kinderen creëren en leuke evenementen gaan organiseren. ’s Middags heb ik heel lang met onze bewaker gesproken. Hij heet Sammy, is 22 jaar en bewaakt ons huis overdag. Vanaf volgende week gaat hij beginnen met een studie Management en hij heeft mij vandaag veel geleerd over Ethiopië. Sammy had ook een voetbalmagazine uit Nederland, we hebben samen de Nederlandse elftallen doorgenomen, bekende voetballers besproken en ik ben nu up to date van de laatste voetbal roddels. ’s Avonds hebben we onze taxichauffeur en bewakers weer uitgenodigd om mee te eten. We hebben besloten ze altijd uit te nodigen zodat ze goed te eten krijgen.